***თანამედროვე ნაღდი ესე წიგნის კითხვა - რომელსაც გადავეჩვიეთ...
და პასუხები კითხვებზე: ვინ იყვნენ ერთმანეთისთვის ნესტანი და დარეჯანი, ლეონარდო და ვინჩი...
ეკა ფხალაძე
წიგნის გამო ნაფიქრ-ნათქვამი (ამონარიდები)
ვიდრე თქვენამდე სიტყვას მოვახმიან-მოვაკალმიანებდი, ოთარ ჩხეიძის „მკითხველი“ ბარე ორ-სამჯერ გადავიკითხე: „კითხვა ხელოვნებაა, მკითხველიც ხელოვანია, ხოლო ხელოვნებას ბევრი რამ უნდა, ძალიან ბევრი, დრო უნდა ბევრი, სხვა თუ არაფერი, უნდა, აგრეთვე, ღვთაებრივი მადლი, პირველ ყოვლისა, ღვთაებრივი მირონი. ნიჭი უნდა, ერთი სიტყვით - ნიჭი გამორჩეული, მწერლობის დონეს რომ განსაზღვრავს, თავისი ხალხის მწერლობისა...“ ჟურნალთანმხლებმა ახლადგამოცემულმა სერიებმა გააახლა და, სიმართლეს გაუმარჯოს, გაამძაფრა წიგნის ყიდვის ჟინი. კითხვის სურვილი? მეტ-ნაკლებად! სამწუხაროზე სამწუხაროა, რომ სასკოლო-საგანმანათლებლო პროგრამითა და რეჟიმით გათვალისწინებულიც რომ აღარ თუ ვეღარ ინარჩუნებს საშუალო დონის განათლების სიმაღლეს... აღარ ღირს ლაპარაკი, ცნობილ მწერალთაგან ვინ რა პროფესიის იყო, ვინ სად დაიბადა, ან სად არის დაკრძალული...სამწუხარო ისაა, კითხვაზე: რომელ საუკუნეში მეფობდა რუსთაველი - არავინ რომ გაიოცებს და შთაგონებული სახით დაფიქრდება...ან კურიოზულ პასუხს გაგცემს, თუ ვინ იყვნენ ერთმანეთის ნესტანი და დარეჯანი, ლეონარდო და ვინჩი ... ალბათ, სჯობდა, აქვე, თქვენთან ერთად, ერთი „მისალოცის“ აზრი მაინც გაგვეგო... შენ, იდუმლად რომ იღიმები, სიტყვა „მისალოცი“ გეცნო? კი, კი, სკოლაში რომ მოთხრობა წაგიკითხავს, თუ გისწავლია, გურამ დოჩანაშვილის აზრი გაგიზიარებია... არა? მაშ, არ მოგწონს „კარცერ-ლუქსის“ იდეა? რასაც გაძალებენ, უფრო სურვილი გეკარგება მისი კეთების? გასაგებია. დამსწრე ახალგაზრდობამ აზრი „შორს დაიჭირა“, რა შუაშია აქ კომპიუტერიო?... ერთმა თავი დახარა და თავისთვის ჩაიბუტბუტა: ისე, კომპიუტერი რომ არა, რა უნდა მეკეთებინა, ალბათ, რამდენ წიგნს წავიკითხავდიო...მაინც არ მეთანხმები? აჰა, ისეთებიც არიან სანაცნობოში, ვინც კომპიუტერსაც ერთგულობს და წიგნის კითხვასაც ასწრებს?.. თუ ძალიან გაჭირდა, ელექტრონული ბიბლიოთეკაც იქვეა?... ნუთუ მართალი ხარ? დაიღალე ჩემთან ლაპარაკით? უფრო - მოსმენით?! მაგრამ შენ ხომ გამუდმებით უსმენ მუსიკას ქუჩაში, ხმაურში... ამასღა ვიტყვი: ნეტავ მაშინ, როცა შენ იქნები წინმავალი, რა თემაზე ლაპარაკით მოაბეზრებ შვილებს თავს - რას დაუწუნებ, რას ურჩევ, საით მიუბრუნებ თვალთახედვას? უფალმა დაგილოცოს გზა-კვალი! უსმინე შენს რჩეულ, მოდურ მელოდიას, მაგრამ ცალ ყურს მაინც ნუ დაიხშობ ყურსასმენით...